ME AND YOU (2012, Bernardo Bertolucci, Italy, A+30)
ลองนับดูแล้วเพิ่งเคยดูหนังของ Bertolucci ไปเพียงแค่ 9 เรื่อง
ซึ่งได้แก่ THE GRIM REAPER (1962), THE SPIDER’S STRATAGEM (1970), LAST
TANGO IN PARIS (1972), TRAGEDY OF A RIDICULOUS MAN (1981), THE LAST EMPEROR
(1987), THE SHELTERING SKY (1990), LITTLE BUDDHA (1993), THE DREAMERS (2003) กับเรื่องนี้ ตอนนี้ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าชอบเรื่องไหนมากที่สุดระหว่าง ME
AND YOU กับ THE SHELTERING SKY แต่มีสิทธิชอบ
THE SHELTERING SKY มากที่สุด เพราะเราชอบหนังเกี่ยวกับผู้หญิงผจญภัย
ส่วน ME AND YOU อาจจะชอบมากเป็นอันดับสอง รู้สึกเหมือน Bertolucci
เข้าสู่ภาวะสูงสุดคืนสู่สามัญ
หันมาทำหนังที่ใช้ตัวละครหลักเพียงแค่สองคน คุยกันในห้องๆเดียวเกือบตลอดทั้งเรื่อง
(จุดนี้อาจจะทำให้นึกถึง VENUS IN FUR ของ Roman
Polanski หรือ BELLE TOUJOURS ของ Manoel
de Oliveira ซึ่งทั้งสามเรื่องเหมาะจะนำมาดัดแปลงเป็นละครเวทีมากๆ)
แต่เราดูแล้วชอบมันมากกว่าหนังฟอร์มใหญ่หลายๆเรื่องของเขา
รู้สึกว่าการบรรยายถึงความสุขที่เราได้รับจากหนังเรื่องนี้
มันยากพอๆกับการบรรยายถึงความสุขที่เราได้รับจากหนังของ Jacques Doillon หรือหนังของผู้กำกับกลุ่ม
Post New Wave ของฝรั่งเศส (พวก Claude Sautet,
Maurice Pialat, Philippe Garrel, etc.) คือผู้กำกับกลุ่มนี้ชอบทำหนังที่พูดถึงความสัมพันธ์อันละเอียดอ่อนของมนุษย์น่ะ
และเราก็จะชอบหนังกลุ่มนี้อย่างสุดๆ แต่เราบรรยายไม่ถูกว่าหนังแต่ละเรื่องในกลุ่มนี้มันดียังไง
บางทีสาเหตุที่เราชอบ ME AND YOU มากๆ อาจจะเป็นเพียงเพราะว่า
หนังเรื่องนี้มันสะท้อนสิ่งที่เราต้องการและโหยหามาตลอดชีวิต 40 กว่าปีที่ผ่านมา
นั่นก็คือการถูกโอบกอดจากใครสักคน โดยเฉพาะถ้าหากคนๆนั้นเข้าใจเราหรือมีบาดแผลทางใจเหมือนกับเรา
No comments:
Post a Comment