STEAK (R)EVOLUTION (2014, Franck Ribière, documentary, A+5)

--ดูแล้วนึกถึง MONDOVINO (2004, Jonathan Nossiter) ในแง่ที่ว่า มันเป็นสารคดีเกี่ยวกับการผลิตอาหารที่พาผู้ชมเดินทางไปทั่วโลกเหมือนๆกัน

--เราว่า STEAK (R)EVOLUTION เป็นสารคดีที่ดีมากนะ มันให้ข้อมูลอัดแน่นมากๆ แต่สาเหตุที่เราชอบมันเพียงแค่ A+5 เป็นเพราะว่าโดยส่วนตัวแล้วเราไม่ใช่คนที่ชอบกินสเต็กน่ะ เพราะฉะนั้นหนังเรื่องนี้จึงไม่ได้พูดถึงสิ่งที่เราสนใจ เราก็เลยดูมันด้วยความรู้สึกชื่นชมคนทำหนังเรื่องนี้ แต่ไม่ได้อินกับมันเท่าไหร่

--การที่เราไม่ได้กิน “สเต็ก” บ่อยๆ อาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เราจินตนาการถึงรสชาติในหนังไม่ค่อยได้ด้วยมั้ง คือเราว่าหนังเกี่ยวกับอาหารหลายๆเรื่อง มันน่าสนใจในแง่ที่ว่า นอกจากมันจะกระตุ้นผู้ชมด้วย “ภาพ” และ “เสียง” แบบหนังทั่วๆไปแล้ว มันยังทำให้ผู้ชมจินตนาการได้ถึง “กลิ่น”, “รส” และ “สัมผัส” ได้ด้วย โดยเฉพาะหนังเรื่องนี้ที่พูดถึงสัมผัสของเนื้อสเต็กบ่อยมากๆ ว่าสเต็กร้านไหน “นุ่ม” หรือ “นุ่มเกินไป” หรือ “สากๆลิ้น” อะไรทำนองนี้ และความที่มันเป็นอาหาร เพราะฉะนั้นผู้ชมก็คงจินตนาการถึง “กลิ่น” และ “รส” ตามไปด้วยอยู่แล้ว

แต่พอเราไม่ได้กินสเต็กบ่อยๆ เราก็เลยไม่สามารถจินตนาการถึง “รส”, “กลิ่น” และ “สัมผัส” ของเนื้อสเต็กแบบต่างๆในหนังได้ เราก็เลยเหมือนเป็น “คนพิการทางผัสสะ” เมื่อเทียบกับผู้ชมคนอื่นๆในหนังเรื่องนี้

--จริงๆแล้วหนังมันอาจจะเข้าทางเรากว่านี้นะ ถ้าหากมันเจาะไปที่ชีวิตคนเลี้ยงสัตว์เพียงแค่ 2-3 ครอบครัว เพราะเรามักจะอินกับหนังทำนองนั้นมากกว่าน่ะ หนังที่จ้องมองวัวควายไปเรื่อยๆ แล้วเราก็จินตนาการถึง “สัมผัสของลม” ขณะพัดผ่านใบหญ้าอะไรทำนองนี้ 555 คือมันเป็นเรื่องส่วนตัวแหละ ว่าผู้ชมแต่ละคนมีความสุขกับจินตนาการแบบไหน บางคนอาจจะรู้สึกว่าจินตนาการของตัวเองถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นภาพอาหาร แต่สำหรับเราแล้ว เรารู้สึกว่าจินตนาการของตัวเองถูกกระตุ้นอย่างรุนแรงเมื่อได้เห็นภาพธรรมชาติท้องทุ่งอะไรพวกนั้นมากกว่า

--สรุปว่าชื่นชม “ข้อมูล” ในหนังเรื่องนี้มาก แต่พอมันเป็นประเด็นที่เราไม่ค่อยสนใจ เราก็เลยไม่ได้อินกับมันเป็นการส่วนตัวจ้ะ