A STREET CAT NAMED BOB (2016, Roger Spottiswoode, A+30)

A STREET CAT NAMED BOB (2016, Roger Spottiswoode, A+30)

1.สาเหตุหลักที่ทำให้ชอบหนังเรื่องนี้อย่างสุดๆ เป็นเพราะมรสุมชีวิตของเราเองน่ะ คือพอปีนี้เราเจอมรสุมชีวิตอย่างรุนแรงที่สุด “หนังที่ให้กำลังใจในการสู้ชีวิตต่อไป” แบบหนังเรื่องนี้ ก็เลยเป็นกลุ่มหนังที่ตอบสนองเราในเวลานี้ได้อย่างดีมากๆ โดยเฉพาะหนังอย่าง BLEED FOR THIS (2016, Ben Younger) และ IT’S A WONDERFUL LIFE (1946, Frank Capra) บางทีถ้าหากปีนี้เราไม่ได้เจอมรสุมชีวิต เราก็อาจจะไม่ได้ชอบหนังกลุ่มนี้อย่างรุนแรงมากเท่านี้ก็ได้

2.รู้สึกว่ามันเป็นทางเลือกชีวิตมากๆ คือการที่พระเอกตัดสินใจสละเงินของตัวเองเพื่อซื้อยาให้แมวในช่วงต้นเรื่อง มันทำให้แมวตัวนี้กลายเป็นผู้ชุบชีวิตพระเอกในเวลาต่อมา ทำนองเดียวกับหนังเรื่อง CATS DON’T COME WHEN YOU CALL (2016, Toru Yamamoto) แต่ถ้าหากพระเอกตัดสินใจไม่ช่วยแมวในช่วงต้นเรื่อง ชีวิตของพระเอกก็อาจจะลงเอยเหมือนกลุ่มหนุ่มสาวติดยาเสพติดในหนังเรื่อง CHRISTIANE F. (1981, Uli Edel) ก็ได้

รู้สึกว่าชีวิตคนเราบางทีมันจะเจอบททดสอบแบบนี้น่ะแหละ ถ้าหากเราตัดสินใจถูก ชีวิตเราก็จะดี แต่ถ้าหากเราตัดสินใจผิด ชีวิตเราก็จะเหี้ย

3.ชอบที่ชีวิตของพระเอกเหมือนเจอ “มารผจญ” ในหลายๆครั้ง ทั้งแม่เลี้ยง, คนจูงหมามาฉี่รด, คนที่มาขอซื้อต่อแมว, คนที่หาว่าพระเอกแย่งที่ขายหนังสือพิมพ์

คือหนังเรื่องนี้มันสร้างจาก “ชีวิตจริง” นะ แต่ทำไมดูแล้วนึกถึง “นิทานชาดก” ก็ไม่รู้  เพราะในนิทานชาดกหลายๆเรื่อง ตัวละครเอกจะได้รับความช่วยเหลือจาก “สัตว์ฉลาดๆ” และตัวละครเอกมักจะเจอมารผจญ 555